Ankara Bale Kursu ∣ Güney Gümüş Dans ve Sanat Kursu

Bale, 15. yüzyılın İtalyan Rönesans döneminde ortaya çıkmıştır. İlk çıktığı yıllarda belirli bir koreografik düzeni olmayan bale sadece Kraliyet ailesi ve döneminin soylularını eğlendirmek amacı ile icra edilmiştir. Genelde festivaller , düğünler , özel günler , toplu yemek organizasyonlarında sıklıkla görülmüştür. Zamanla ustalaşan bale dansçıları soylulara ve kraliyet ailesi üyelerine adımları öğretti ve gösterilerde kendilerinde eşlik etmelerini sağlayarak bale dansını öğrettiler.

16. yüzyılda İtalyan soylu kadın Fransa Kralı II. Henry'nin karısı Catherine de Medici sanatın büyük bir koruyucusu olarak Fransız sarayında baleyi finanse etmeye başladı.

Özenle hazırlanmış festivallerde dans, dekor, kostüm, şarkı, müzik ve şiir içeren bir program olan ‘’ ballet de cour'in’’ büyümesini teşvik etti. Bir asır sonra ise Kral Louis XIV, sanat formunu popüler hale getirmeye ve standartlaştırmaya yardımcı oldu. Tutkulu bir dansçı olan Kral Louis ‘’Ballet de la nuit'deki’’ Güneş Kralı da dahil olmak üzere birçok rolü kendisi oynadı. Baleye olan aşkı, amatörler olarak geçmiş bir zamandan profesyonel eğitim gerektiren bir çabaya yükselmesini teşvik etti.

1661'de Paris'te bir dans akademisi açıldı ve 1681'de bale sahneye taşındı. Fransız operası Le Triomphe de l'Amour, bale ve müzik unsurlarını birleştirerek Fransa'da uzun süredir devam eden bir opera-bale geleneği yarattı. 1700'lü yılların ortalarında Fransız bale ustası Jean Georges Noverre, balenin bir sanat formu olarak kendi başına durabileceğine inanarak opera-bale birlikteliğine isyan etti. Balenin karakterler arasındaki ilişkileri ortaya çıkaracak etkileyici, dramatik hareketler içermesi gerektiği konusundaki fikirleri, bir anlatı anlatan dramatik bir bale tarzı olan bale d'action'ı tanıttı. Noverre’ın çalışmaları, 19. yüzyıl anlatı balelerinin habercisi olarak kabul edilir.

19.Yüzyıl

Giselle ve La Sylphide gibi klasik baleler, 19. yüzyılın ilk yarısında Romantik dönem sırasında yaratıldı. Bu dönem sanatı, müziği ve baleyi etkiledi. Ruhların ve büyünün doğaüstü dünyasıyla ilgiliydi ve çoğu zaman kadınları pasif ve kırılgan olarak gösteriyordu. Bu temalar dönemin balelerine yansıtılır ve romantik baleler olarak adlandırılır. Bu aynı zamanda, pointe çalışması olarak bilinen ayak parmaklarının ucunda dansın balerin için norm haline geldiği dönemdir. Tülden yapılmış tam boy bir etek olan romantik tütü tanıtıldı.

Balenin popülaritesi Rusya'da arttı ve 19. yüzyılın ikinci yarısında Rus koreograflar ve besteciler onu yeni zirvelere taşıdı. Marius Petipa’nın Petipa ve Lev Ivanov’un yazdığı The Nutcracker, The Sleeping Beauty and Swan Lake, en görkemli haliyle klasik baleyi temsil ediyor. Ana amaç, klasik tekniği - pointe çalışması, yüksek uzatmalar, hareket hassasiyeti, dönüş ve turn out (bacakların kalçadan dışa doğru dönüşü) - sonuna kadar göstermekti. Zorlu adımları, sıçramaları ve dönüşleri gösteren karmaşık sekanslar, hikayenin koreografisini yaptı. Romantik tütüden çok daha kısa ve sert olan klasik tütü, bu kez balerinin bacaklarını ve hareketlerinin ve ayak hareketlerinin zorluğunu ortaya çıkarmak için tanıtıldı.

Günümüzde Bale

20. yüzyılın başlarında Rus koreograflar Sergei Diaghilev ve Michel Fokine klasik bale formu ve hikayesinin sınırlarının ötesine geçerek hareket ve kostüm denemeye başladılar. Diaghilev, besteci Igor Stravinsky ile, uyumsuz müziği, insan fedakarlığı hikayesi ve alışılmadık hareketleriyle çok farklı bir çalışma olan The Rite of Spring balesinde birlikte çalıştı ve izleyicilerin ayaklanmasına neden oldu.

Amerika'ya göç eden bir Rus olan koreograf ve New York City Ballet kurucusu George Balanchine, baleyi daha da değiştirecekti. Günümüzde neo-klasik bale olarak bilinen balede , klasik formun bir genişlemesini tanıttı. Ayrıca birçokları tarafından çağdaş “olaysız” balenin en büyük mucidi olarak kabul edilir. Kesin bir hikaye çizgisi olmadan, amacı müziği ifade etmek ve insan duygu ve çabasını aydınlatmak için hareketi kullanmaktır. Bugün bale çok yönlüdür. Klasik formlar, geleneksel hikayeler ve çağdaş koreografik yenilikler, modern balenin karakterini ortaya çıkarmak için iç içe geçmiştir.